வீழ்ச்சியில் ஒரு தெளிவு

 கொரியா நாட்டின் அழகிய மலைகளும், செர்ரி மரங்களும் சூழ்ந்த பியோல்ஜியோ என்ற அமைதியான ஊரில், ஜிசூ என்ற புகழ்பெற்ற சர்க்கஸ் கலைமணி வாழ்ந்து வந்தாள். கயிற்றின் மீது அவள் நிகழ்த்தும் சாகசங்களுக்காக, மக்கள் அவளை "பியோல்ஜியோவின் பறக்கும் மங்கை" என்று அழைத்தனர்.

ஒரு வசந்த மாலை வேளையில், ஜிசூவின் சாகசத்தைப் பார்க்க ஊரே கூடியிருந்தது. அவள் துள்ளிக் குதித்து, சுழன்று, சமநிலை தவறாமல் ஆடினாள், அவளுடைய ஒவ்வொரு அசைவும் நேர்த்தியையும், திறமையையும் பறைசாற்றியது. ஆனால், நன்கு பயிற்சி பெற்ற அவளுடைய வழக்கமான சாகசத்தின் இறுதி கட்டத்தில் ​​சற்று கவனம் சிதறியதால் வாழ்க்கையில் முதல் முறையாக கால் தவறி விழுந்தாள்.

அதிர்ச்சியில் மூர்ச்சையான கூட்டம் ஒரே ஒரு கேள்வியில் வாயடைத்துப் போயிருந்தது: "ஜிசூ எப்படி விழ முடியும்?"

வெட்கத்தில் தலை குனிந்த ஜிசூ, தரையை வெறித்துப் பார்த்தபடி மௌனமாக அமர்ந்திருந்தாள். அப்போது, ​​கோயிலில் இருந்து வந்த ஒரு வயதான துறவி அவளிடம், "மரத்திலிருந்து குரங்குகள்கூட விழும்" என்றார்.

ஜிசூ நிமிர்ந்து பார்த்தாள். "ஆனால் நான் பல வருடங்கள் பயிற்சி எடுத்தேன்! நான் தவறு செய்திருக்கக் கூடாது."

துறவி புன்னகைத்தார். "அதைத்தான் நீ ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டும். மிகவும் திறமையானவர்களும் தோல்வியடையலாம்—அது அவர்களின் பெருமையை அழித்துவிடாது. அவர்கள் மீண்டும் எழுவதுதான் முக்கியம்."

ஜிசூ கண்ணீரைத் துடைத்து, ஒரு ஆழமான மூச்சை எடுத்து, மீண்டும் கயிற்றில் ஏறினாள். இந்த முறை, அவள் வெறும் சர்க்கஸ் மங்கை மட்டுமல்ல, மீண்டெழுந்த மகாதேவியாகத்தான் அவள் எல்லோருக்கும் தோன்றினாள்.

அந்த நாள் முதல், பியோல்ஜியோவில் மக்கள் தோல்வியை எதிர்கொள்ளும்போது, ​​அவர்கள் தங்களுக்குள் சொல்லிக் கொள்ளும் ஒரு பழமொழியாக அது மாறியது:

"குரங்குகள்கூட மரத்திலிருந்து விழுவதுண்டு."

ஆனால் அவை மீண்டு எழுவது தான் நிதர்சனம் என்பது கொரிய மக்களில் ஆழ்ந்து பதிந்த ஒரு உண்மை ."